Wilgoć w domu – przyczyny i sposoby osuszania budynków

Wilgoć w domu jest zwykle powodowana przez dyfuzję pary wodnej, podciąganie kapilarne, kondensację kapilarną, wchłanianie i transmisję wody. Nadmierne zawilgocenie konstrukcji jest powszechnie związane z nieodpowiednią konserwacją budynków, a także z innymi powszechnymi przyczynami awarii. Na przykład korozją oryginalnej hydroizolacji, zmianą poziomu wód gruntowych, uszkodzeniem rur wodociągowych lub kanalizacyjnych, uszkodzeniem rynien i odpływów wody deszczowej, pokrycia dachowego, obróbek blacharskich.

Szczególnym i wcale nie jedynym źródłem wilgoci są też różne nieizolowane dodatkowe nasypy, spiętrzone sterty ziemi, węgla lub różnych odpadów, które czasami znajdują się w piwnicach i na parterach budynków, a także nasypy gruzu budowlanego.

Wilgoć w domu powszechnym problemem

Wilgoć objawia się zwykle w dolnej części budynku lub w części mającej bezpośredni kontakt z podłożem (np. fundamenty, piwnice, podłogi, ściany oporowe). Woda wsiąkająca w mur może spowodować obniżenie jego wytrzymałości, odporności termicznej i zazwyczaj jakości estetycznej. Woda stwarza również – poprzez transport rozpuszczalnych w wodzie soli do muru lub poprzez tworzenie siedliska różnych chorób – środowisko dla dalszych wtórnych uszkodzeń. Objawiają się np. w postaci wykwitów tynku, wykwitów solnych, osadów pleśniowych itp.

Obecnie na rynku istnieje wiele konkretnych ofert technologii rehabilitacji zawilgoconych murów. Ich dobór powinien być dokonany na podstawie wyników badania diagnostycznego konstrukcji, które określa wilgotność muru, skład wodny, rodzaj i zawartość soli rozpuszczalnych w wodzie.

Szybkie suszenie

Po sytuacjach kryzysowych (duże ilości wody wyciekające z pękniętych instalacji, powodzie) ważne jest, aby zapewnić skuteczne osuszenie zawilgoconych struktur. Obejmuje to usuwanie zawilgoconych i nieprzepuszczalnych tynków cementowych, gumy i linoleum lub płytek ceramicznych, nadmuchiwanie lub ogrzewanie konstrukcji itp.

Skuteczne jest również (zwłaszcza przy ciepłej i suchej pogodzie) wykonanie wykopu wokół ścian aż do poziomu spoiny fundamentowej na okres kilku miesięcy (mniej więcej do zimy). Należy jednak pamiętać o zwiększonym ryzyku samozniszczenia zawilgoconego muru w wykopie.

Wentylacja kanałowa – kontaktowa

Wentylacja muru poprzez kanał obwodowy jest jedną z najbardziej skutecznych metod redukcji wilgoci w budynku. Tworzymy kanał wentylacyjny obejmujący cały budynek lub podpowierzchniowe części jego zawilgoconych struktur. Kanał zwykle umiejscawiamy poniżej poziomu gruntu. Sięga do głębokości spoiny fundamentowej muru. Jego szerokość zmienia się w zależności od zastosowanej metody budowy (kanał murowany może mieć optymalnie od 30 do 60 cm szerokości).

Kanał obwodowy wykopuje się blisko muru, nie tylko na zewnątrz, ale i wewnątrz. Ze względu na zwiększone parowanie i zmniejszony dopływ wilgoci do muru, poziom zwilżenia muru może być znacznie zredukowany. Ważne jest, aby zapewnić swobodny przepływ powietrza w kanale. Kanał przykrywa się, aby zapobiec wpadaniu do niego deszczu lub odpadów i uczynieniu go niebezpiecznym dla ludzi. Rury spustowe muszą zapewnić odpowiedni odbiór wody. Musi być on odwodniony, aby woda deszczowa nie mogła się w nim gromadzić. W przeciwnym razie kanał będzie działał odwrotnie.

Wilgoć w domu – podcinanie murów

Dzisiejsze technologie podcinania umożliwiają tworzenie spoin nośnych w murze z cegieł, mieszanych i kamiennych. Wybór konkretnej technologii zależy nie tylko od materiału, jakości i grubości muru, ale także od dostępu do muru z jednej lub z obu stron. Wykonanie szczeliny dylatacyjnej i włożenie dodatkowej izolacji w podcięcie muru wykonuje się po wykonaniu zastrzałów roboczych.

Po uformowaniu i oczyszczeniu spoiny do grubości ok. 2 do 3 cm na długości określonej długości roboczej, wkłada się odcinek hydroizolacji. Klinuje się spoinę przed osiadaniem muru (np. kliny z twardego drewna, utwardzonych tworzyw sztucznych itp.) Po zaklinowaniu przechodzi się do następnej sekcji roboczej.

Wkłady z blachy ze stali nierdzewnej

W tej technologii pozioma izolacja przeciwwilgociowa powstaje poprzez wbijanie nierdzewnych blach ze stali nierdzewnej w spoiny muru. Arkusze wbija się w mur za pomocą specjalnej maszyny – pneumatycznego ubijaka. Albo silnego ubijaka o niskiej częstotliwości (starszy, mniej odpowiedni). Albo słabszego ubijaka o wysokiej częstotliwości – szybkie ciśnieniowe wibracje arkusza (około 1100 do 1500 uderzeń na minutę) z minimalnym przesunięciem. Bezwładność masy muru i krótkie skoki maszyny uniemożliwiają przesunięcie się muru w kierunku uderzenia.

Wypełnianie muru wtryskami izolacyjnymi

Większość technologii w tej grupie polega na wypełnianiu uszkodzonego muru chemiczną zawiesiną (ale także np. parafiną) w uprzednio wywierconej serii otworów. Kurtyny mają określony czas działania izolacyjnego w murze (np. 20 lat) i czas schnięcia zawilgoconego muru (np. od jednego do dwóch sezonów schnięcia).

Ogólnie rzecz biorąc, zasłony krystaliczne są stosunkowo drogie w realizacji. Zasada działania warstw przeciwwilgociowych polega na wykonaniu warstwy wodoodpornej, która powstaje poprzez impregnację zawilgoconego muru roztworem chemicznym. Ten wnika w pory, pęknięcia i szczeliny.

Tynki naprawcze

Ważną, nowoczesną, uzupełniającą metodą naprawy zawilgoconych murów jest ich otynkowanie tynkiem remediacyjnym (systemem remediacyjnym). Jest on nienasiąkliwy i w znacznym stopniu przepuszczalny dla pary wodnej. Technologię tą można stosować samodzielnie w kilku przypadkach, ale zazwyczaj jest odpowiednim uzupełnieniem innych technologii mokrego muru. Wydajność i niezawodność systemów tynków renowacyjnych jest zazwyczaj bardzo wysoka.

Redakcja WdomuZogrodem.pl

Zajrzyj do świata aranżacji, urządzania pomieszczeń, dekorowania wnętrz. Każdy wpis, każdy artykuł to nasza wiedza i doświadczenia, których głównym zadaniem jest dostarczenie Wam praktycznych porad, niebanalnych rozwiązań i inspiracji. Mamy nadzieję, że choć w minimalnym stopniu pomogą.